Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΤΑΣΙΟΥ τ.ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ Δ/ΝΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΤΟ 37ο ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΩΝ

Ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία το 37ο Αντάμωμα των Σαρακατσαναίων που πραγματοποιήθηκε στα Περτουλιώτικα λιβάδια του Δήμου Πύλης Τρικάλων, αφιερωμένο στη γενιά των νέων ανθρώπων που υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν λόγω της παρατεταμένης κρίσης.

Χιλιάδες Σαρακατσαναίοι από όλη την Ελλάδα και τη Βουλγαρία έδωσαν το παρών στο Αντάμωμα, στο οποίο παρευρέθηκε και χαιρέτησε ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Στην ομιλία του ο πρόεδρος της Π.Ο.Σ.Σ κ. Μουτσιάνας, αναφερόμενος στις ιδεώδη του πολιτισμού και της παράδοσης που “κρατούν όρθια τη χώρα και τους ανθρώπους της έκανε λόγο για “ανάγκη μιας νέας συλλογικής προσπάθειας δημιουργίας και αναγέννησης του τόπου

Ο τ. Περιφερειακός Δ/ντής Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας και μέλος της επιστημονικής επιτροπής της Π.Ο.Σ.Σ στην κεντρική ομιλία του είπε:

Όλοι συμφωνούμε ότι η μετανάστευση και η φτώχεια είναι δύο επώδυνες συνέπειες που βιώνουμε ως κοινωνία σε κατάσταση παρατεταμένης κρίσης.

Η κρίση ανάγκασε να φύγουν στο εξωτερικό πάνω από μισό εκατ. Έλληνες νέοι επιστήμονες.

Χιλιάδες νέοι μένουν εκτός αγοράς εργασίας με κυρίαρχα τα συναισθήματα της αγωνίας και της απογοήτευσης στα πιο παραγωγικά τους χρόνια και πολλοί επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο της μετανάστευσης για να βρουν λύση.

Στην Ελλάδα η ζήτηση για πτυχιούχους είναι περιορισμένη, ενώ ταυτόχρονα οι συνθήκες εργασίας για τους Έλληνες εργαζόμενους είναι χειρότερες σε σχέση με τους εργαζομένους του εξωτερικού, οι οποίοι έχουν καλύτερες προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης.

Την ώρα που η κυβέρνηση εξαγγέλλει προγράμματα, τα οποία δεν εφαρμόζονται ή δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, το ερώτημα που παραμένει διαρκώς επίκαιρο είναι αν θα πρέπει να μείνει κάποιος σε μια χώρα που δεν του δίνει ευκαιρίες.

Η αναξιοκρατία, η γραφειοκρατία, η ανοργανωσιά , η έλλειψη έρευνας, η έλλειψη καινοτομίας, αλλά κυρίως η έλλειψη συλλογικού κοινωνικού οράματος για την ανάδειξη της αριστείας είναι οι κυριότερες βασικές αιτίες.

Οι μισοί νέοι πτυχιούχοι μετά την αποφοίτησή τους απασχολούνται σε εργασίες άσχετες µε τις σπουδές τους με χαμηλές πλέον αποδοχές ή σε θέσεις κατώτερες των σπουδών τους με υποβαθμισμένες εργασιακές σχέσεις. Περίπου το 30% των νέων πτυχιούχων είναι άνεργοι, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 14%.

Σύμφωνα με διαπιστώσεις σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας προκύπτει ότι θύμα της τελευταίας οικονομικής κρίσης και των οδυνηρών επιπτώσεων των Μνημονίων δεν είναι μόνο οι νέοι μας αλλά και η Ελλάδα.. Γιατροί, μηχανικοί, οικονομολόγοι, νομικοί, θετικών επιστημών κ.ά. στην πλειονότητα νέοι, βρίσκονται στο εξωτερικό. Το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% διδακτορικό, το 41% έχει σπουδάσει σε πολύ καλό πανεπιστήμιο. Ακόμη άλλοι περίπου 30.000 Έλληνες σπουδάζουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Η Ελλάδα μας βλέπει το παραγωγικό της δυναμικό να μεταναστεύει αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον με προοπτικές στην Ευρώπη, στην Αμερική και όχι μόνο. Έτσι απογυμνώνεται από το επιστημονικό της προσωπικό και χάνει νέα παιδιά με πτυχία, πολυετείς σπουδές και προσόντα, που θα έπρεπε να αποτελούν τον κινητήριο μοχλό για την ανασυγκρότηση της χώρας μας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους:

Ο αποικισμός αποτελεί την πρώτη μεταναστευτική κίνηση στην ΕΛΛΑΔΑ της προϊστορίας για να έλθει μετά από δυόμιση περίπου χιλιάδες χρόνια η μετεμφυλιακή μετανάστευση από την Ελλάδα της φτώχειας. Και τώρα, ανέλπιστα μας ήλθε η μετανάστευση των ανέργων αλλά και των επιστημόνων ως μοναδικής απάντησης στο οικονομικό αδιέξοδο από την Ελλάδα της Κρίσης. Ο χαρακτήρας της νέας μετανάστευσης έχει αλλάξει μέσα στον χρόνο με τη μετανάστευση ανειδίκευτων εργατών να έχει δώσει τη θέση της σ’ αυτή των πτυχιούχων. Ταυτόχρονα, διαπιστώνεται μια αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης εργασίας πτυχιούχων στην ελληνική αγορά που δεν δημιουργεί ζήτηση για ανθρώπινο κεφάλαιο υψηλού εκπαιδευτικού επιπέδου, γεγονός που αναγάγει το πρόβλημα σε διαρθρωτικό. Επίσης, η μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση, αποδυναμώνει την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος, στρέφοντας πολλούς σε αναζήτηση επιλογών στο εξωτερικό.

Κάτι τέτοιο, όμως, λειτουργεί αλυσιδωτά έχοντας ως συνέπεια να μην αποδίδουν οι επενδύσεις που γίνονται στην εκπαίδευση υψηλής ειδίκευσης εργαζομένων, αφού όταν τελειώσει η εκπαίδευσή τους αυτοί αποχωρούν και συνεισφέρουν στην παραγωγικότητα άλλων οικονομιών. Επομένως μετακινούνται στο εξωτερικό νέοι, ως επί το πλείστον, άνθρωποι με αυξημένα τυπικά προσόντα, που χάνονται ανεπιστρεπτί από την εγχώρια αγορά παίρνοντας ο καθένας μαζί την ελληνική ψυχή, τη γλώσσα, την κουλτούρα, την ποίηση, την προσωπική παράδοσή του, χωρίς προοπτική επιστροφής σε θέση εργασίας στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο το ότι η μετεγκατάσταση καταρτισμένων νέων προς περισσότερο αναπτυγμένες ως επί το πλείστον χώρες είναι γνωστή στη βιβλιογραφία ως διαρροή εγκεφάλων.

Οι χώρες του εξωτερικού δεν είναι παράδεισος για τους νέους Έλληνες μετανάστες. Πολλοί απ’ αυτούς ορθώνουν τοίχους εσωστρέφειας προκειμένου να επιβιώσουν στον ξένο τόπο, πολλές φορές εργαζόμενοι με δύσκολες συνθήκες και ομαδικά διαβιούντες προς εξοικονόμηση χρήματος.

Αυτή η νέα μετανάστευση μπορεί για πολλούς να αποτελεί μόνη λύση, δηλαδή η αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο στο εξωτερικό. Απόλυτα σεβαστό. Δεν είναι λίγοι άλλωστε εκείνοι που έχουν καταξιωθεί στο αντικείμενό τους στο εξωτερικό και μας έχουν κάνει και εθνικά υπερήφανους. Μένει πίσω η πικρία μιας πατρίδας που χρειάζεται γενναία βήματα και τολμηρές αποφάσεις προκειμένου να επιστρέψει στην κανονικότητα.

Οι συνέπειες από αυτή την έξοδο των νέων μας αποτυπώνονται σε διάφορους τομείς της ελληνικής πραγματικότητας και κάθε άλλο παρά θετικές είναι. Πρώτα απ’ όλα έχει επίπτωση στη γεννητικότητα, που ήδη γνωρίζει αρνητικούς ρυθμούς, αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία, αφού ως επί το πλείστον αυτοί που μεταναστεύουν είναι άγαμοι άνδρες και γυναίκες και κατά δεύτερον, η ελληνική οικονομία στερείται το πιο ικανό και φιλόδοξο κομμάτι του εργατικού της δυναμικού, το οποίο συνεισφέρει στην παραγωγή μιας ξένης χώρας. Αυτό παράλληλα, έχει ως συνέπεια να χάνονται σημαντικά χρηματικά ποσά από τα ταμεία του κράτους, που σε διαφορετική περίπτωση θα καταβάλλονταν ως φόροι. Τέλος, η χώρα ζημιώνεται και από το γεγονός πως ουσιαστικά δεν κάνει «απόσβεση» του κεφαλαίου που δαπάνησε για τη μόρφωση και εξειδίκευση των νέων της μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης.

Για αυτά και πολλά άλλα, εναντιώνομαι στην αναγκαστική φυγή. Στις συνθήκες που έχουν οδηγήσει πολλούς νέους να εγκαταλείψουν την οικογένεια, τους φίλους, την πατρίδα τους, που αποτελούν διαχρονικές αξίες.

Για αυτές και μόνο τις αξίες αισθάνομαι πως θα έπρεπε να μείνουν και να παλέψουν μέχρι το τέλος. Η Ελλάδα, όσο και αν τους πληγώνει, τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Μαζί στα εύκολα, μαζί και στα δύσκολα.

Ο τόπος χρειάζεται πολλή δουλειά, αλλαγή νοοτροπίας, συλλογικότητα και εξωστρέφεια για να αλλάξει και να προοδεύσει, να βελτιώσει τη θέση του στον διεθνή ανταγωνισμό και να αξιοποιήσει παραγωγικά το ανθρώπινο δυναμικό της.

Πρέπει να δημιουργήσουμε κίνητρα στους νέους με στροφή σε παραγωγικότερους τομείς, στην παραγωγή πιο σύνθετων προϊόντων και υπηρεσιών, με διασύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, με τη δημιουργία περιβάλλοντος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα, ώστε να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον ασφάλειας, αλλά και να μειωθεί η γραφειοκρατία με έξυπνα προγράμματα, αξιοποίηση των ΕΣΠΑ, νεοφυείς επιχειρήσεις, ενσωμάτωση της νέας τεχνολογίας, τη σύνδεση της έρευνας με την αγορά εργασίας και την επιδίωξη της αριστείας παντού. Διαφορετικά η έξοδος νέων εργαζόμενων υψηλών προσόντων καθιστά την προοπτική της οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα ακόμα πιο αδύνατη, επιβεβαιώνοντας όσα λεει ο καθηγητής Kevin Featherstone, που ηγείται του ελληνικού παρατηρητηρίου του London School of Economics: «η διαρροή των πιο ικανών και ταλαντούχων νέων, θα έχει σημαντικές συνέπειες στις δυνατότητες ανάπτυξης στην Ελλάδα».




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ