Εκεί ξεκίνησε η ζωή του Μπονγκανί Σαντίλε Κουμαλό, ο οποίος γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου του 1987, την εποχή που η μητέρα του σπούδαζε στο μικρό βασίλειο του μονάρχη Μουσουάτι. Δασκάλα στο επάγγελμα, όπως και ο πατέρας του, ο οποίος είχε μεγαλύτερο… εκπαιδευτικό βαθμό και ήταν λέκτορας σε πανεπιστήμιο. Όταν η μητέρα του ολοκλήρωσε τις σπουδές της επέστρεψε στη Νότιο Αφρική. Ο Μπονγκανί ήταν μόλις δύο ετών και αυτή θα ήταν η ουσιαστική πατρίδα του.
Το ποδόσφαιρο θα έμπαινε στη ζωή του με τον φυσιολογικό τρόπο. Έπαιζε στους δρόμους της γειτονίας και ακολουθούσε τον πατέρα του στο γήπεδο, όταν υπήρχε η δυνατότητα να πάνε. Αλλιώς, στην τηλεόραση. Το ξεκίνημα της καριέρας του ήρθε στην Arcadia Shepherds και η συνέχεια ταυτόχρονα με τις σπουδές του. Στο πανεπιστήμιο της Πρετόρια, το οποίο βάσει των μελετών που γίνονται εκεί και των ανώτατων πτυχίων (σ.σ. μάστερ ή ντοκτορά) που παραδίδει είναι το καλύτερο στη Νότιο Αφρική, ο 25χρονος αμυντικός θα πήγαινε το 2005. Η μόρφωση ήταν απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή του, δεδομένου και του τρόπου σκέψης που του είχαν εμφυσήσει οι γονείς του. Το ποδόσφαιρο, όμως, άρχισε να κερδίζει τη μάχη. Το 2007 η Supersport United, τον ανακάλυψε και του πρόσφερε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Η πρόκληση ήταν πολύ μεγάλη για να την αρνηθεί.
Επαγγελματίας και… σταρ!
«Δούλεψα πολύ σκληρά σε όλη μου τη ζωή για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Για μένα ήταν τεράστια επιτυχία να γίνω μέλος της Supersport. Είναι εκπληκτικό». Η αφρικανική ομάδα δεν είναι η παραδοσιακή δύναμη της χώρας και μένει στη σκιά της Μαμελόντι και της Ορλάντο. Εκείνα τα χρόνια, όμως, έμελλε να είναι τα καλύτερά της. Στην πρώτη του σεζόν, η ομάδα που ήταν γνωστή με το όνομα Pretoria City, κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της. Στη δεύτερη σεζόν, κατέκτησε το δεύτερο… Στην τρίτη σεζόν κατέκτησε το τρίτο!
Ο Μπονγκανί θα άρχισε να γίνεται γνωστός πέρα από τα όρια της Αφρικής, αφού δε θα μπορούσε να βρει καλύτερο χρονικό σημείο για να κάνει το… ξεπέταγμά του. Οι καλές του εμφανίσεις τον έφεραν στους Μπαφάνα-μπαφάνα και το 2009 ήταν μέλος της Εθνικής Νοτίου Αφρικής που έλαβε μέρος στο Confederation’s Cup, έστω κι αν παρακολούθησε όλους τους αγώνες από τον πάγκο. Ένα χρόνο μετά και στο μεγαλύτερο ραντεβού θα είχε βρει τον δρόμο του για την ενδεκάδα.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν βασικός και στα τρία ματς της διοργανώτριας χώρας και εκείνος που έκανε τις… βουβουζέλες να βαράνε σαν τρελές όταν άνοιξε το σκορ κόντρα στη Γαλλία στο 20ο λεπτό. Ολόκληρη η χώρα πανηγύριζε, όμως εκείνος πάλευε μέσα του. «Ακριβώς ένα χρόνο πριν την έναρξη του μουντιάλ η μητέρα μου έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Όταν σκόραρα, το έκανα μόνο για εκείνη. Ήταν η μόνη στον κόσμο που αγαπούσα περισσότερο από το ποδόσφαιρο. Για μένα ήταν πολύ ξεχωριστό να μπορώ να πανηγυρίζω ένα τέτοιο γκολ για εκείνην. Μια πραγματικά, ανεκτίμητη στιγμή».
Το ποδόσφαιρο και ειδικότερα το μουντιάλ θα άλλαζε τη ζωή του. Στη χώρα του θα ήταν, πλέον, αναγνωρίσιμος και δεν θα μπορούσε καλά-καλά να περπατήσει στο δρόμο. «Από τότε που τελείωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο με σταματούν στο δρόμο και με χαιρετούν. Άνθρωποι όλων των φυλών και όλων των ηλικιών. Είναι εκπληκτικό. Και νιώθεις ταπεινότητα όταν έρχονται και σε συγχαίρουν ή φωνάζουν το όνομά σου στο δρόμο».
London streets!
Κάπως έτσι βρέθηκε από τους δρόμους του Γιοχάνεσμπουργκ στην… Oxford Street. Λίγο καιρό μετά το μουντιάλ, η Τότεναμ κέρδισε την πρώτη μάχη από τους Ρέιντζερς – που επίσης τον ήθελαν – και ο Μπονγκανί Κουμαλό δοκιμάστηκε στο White Hart Lane. O Χάρι Ρέντκναπ ικανοποιήθηκε από το τεστ και άναψε πράσινο φως για την απόκτησή του. Η μεταγραφή θα ολοκληρωνόταν στις 7 Ιανουαρίου του 2011, έξι μήνες μετά την… οντισιόν. Η αγγλική ομάδα πλήρωσε κάτι παραπάνω από 2 εκ. ευρώ για να αποκτήσει τον 24χρονο κεντρικό αμυντικό, που θα υπέγραφε τριετές συμβόλαιο.
«Πάντα ήθελα να παίξω στην Αγγλία και προφανώς στην Premier League. Είναι σαν όνειρο για μένα. Ανυπομονώ να μάθω όσα χρειάζεται για να μπορέσω να προσφέρω στη νέα μου ομάδα», θα έλεγε στις πρώτες του δηλώσεις και πριν κάνει το λάθος ο νέος του τεχνικός να του… φτιάξει μια όμορφη, πλην ανύπαρκτη ιστορία. «Δεν είναι ακριβή μεταγραφή. Τον δοκιμάσαμε και τον πήραμε. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για εκείνον. Είναι ένα εκπληκτικό παιδί. Προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια, έψαχνε απεγνωσμένα μια ευκαιρία και θα του τη δώσουμε».
Το παραμύθι δεν είχε λύκο και ο Κουμαλό αντέδρασε: «Θα ήταν λιγάκι άδικο να πω ότι είμαι φτωχός, ενώ μεγάλωσα σε μια οικογένεια μεσαίας τάξης. Είμαι μοναχοπαίδι. Ούτε έχω 14 αδέλφια, ούτε είμαι απελπισμένος. Ήρθα μόνος μου στο Λονδίνο και μένω μόνος μου. Οι γονείς μου ήταν ακαδημαϊκοί. Ο πατέρας μου ήταν λέκτορας και είχε δική του έδρα στο Πανεπιστήμιο της Νοτίου Αφρικής και η μητέρα μου δασκάλα. Τώρα έχουν πεθάνει και οι δύο. Κι εγώ έχω σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Λόγω του ποδοσφαίρου, έχω αφήσει το δίπλωμά μου στην άκρη, όμως κάποια στιγμή θα το πάρω».
Οι τραυματισμοί του, η αδυναμία του να προσαρμοστεί και οι διαρκείς δανεισμοί έφεραν συγκρίσεις με τον Λούκας Ραντέμπε, ο οποίος δυσκολεύτηκε αρκετά μέχρι να βρει το δρόμο του στη Λιντς.«Δουλεύω πολύ σκληρά. Προσπαθώ να γίνω πιο δυνατός και να παίρνω σωστές αποφάσεις. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά στην Αγγλία. Το ποδόσφαιρο παίζεται στα 100 μίλια την ώρα και πρέπει να έχεις γρήγορη και σωστή σκέψη», θα απολογηθεί για την αδυναμία του να τα καταφέρει στην Τότεναμ. Ακολούθως, πήγε δανεικός στην Πρέστον και την περυσινή σεζόν στη Ρέντινγκ, χωρίς πουθενά να κατορθώσει να πετύχει.
«Δεν πρόκειται να γυρίσω πίσω. Θέλω και θα καταφέρω να κάνω καριέρα στην Ευρώπη». Έχει μπροστά του μια τρίτη ευκαιρία…
Το ποδόσφαιρο θα έμπαινε στη ζωή του με τον φυσιολογικό τρόπο. Έπαιζε στους δρόμους της γειτονίας και ακολουθούσε τον πατέρα του στο γήπεδο, όταν υπήρχε η δυνατότητα να πάνε. Αλλιώς, στην τηλεόραση. Το ξεκίνημα της καριέρας του ήρθε στην Arcadia Shepherds και η συνέχεια ταυτόχρονα με τις σπουδές του. Στο πανεπιστήμιο της Πρετόρια, το οποίο βάσει των μελετών που γίνονται εκεί και των ανώτατων πτυχίων (σ.σ. μάστερ ή ντοκτορά) που παραδίδει είναι το καλύτερο στη Νότιο Αφρική, ο 25χρονος αμυντικός θα πήγαινε το 2005. Η μόρφωση ήταν απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή του, δεδομένου και του τρόπου σκέψης που του είχαν εμφυσήσει οι γονείς του. Το ποδόσφαιρο, όμως, άρχισε να κερδίζει τη μάχη. Το 2007 η Supersport United, τον ανακάλυψε και του πρόσφερε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Η πρόκληση ήταν πολύ μεγάλη για να την αρνηθεί.
Επαγγελματίας και… σταρ!
«Δούλεψα πολύ σκληρά σε όλη μου τη ζωή για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Για μένα ήταν τεράστια επιτυχία να γίνω μέλος της Supersport. Είναι εκπληκτικό». Η αφρικανική ομάδα δεν είναι η παραδοσιακή δύναμη της χώρας και μένει στη σκιά της Μαμελόντι και της Ορλάντο. Εκείνα τα χρόνια, όμως, έμελλε να είναι τα καλύτερά της. Στην πρώτη του σεζόν, η ομάδα που ήταν γνωστή με το όνομα Pretoria City, κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της. Στη δεύτερη σεζόν, κατέκτησε το δεύτερο… Στην τρίτη σεζόν κατέκτησε το τρίτο!
Ο Μπονγκανί θα άρχισε να γίνεται γνωστός πέρα από τα όρια της Αφρικής, αφού δε θα μπορούσε να βρει καλύτερο χρονικό σημείο για να κάνει το… ξεπέταγμά του. Οι καλές του εμφανίσεις τον έφεραν στους Μπαφάνα-μπαφάνα και το 2009 ήταν μέλος της Εθνικής Νοτίου Αφρικής που έλαβε μέρος στο Confederation’s Cup, έστω κι αν παρακολούθησε όλους τους αγώνες από τον πάγκο. Ένα χρόνο μετά και στο μεγαλύτερο ραντεβού θα είχε βρει τον δρόμο του για την ενδεκάδα.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν βασικός και στα τρία ματς της διοργανώτριας χώρας και εκείνος που έκανε τις… βουβουζέλες να βαράνε σαν τρελές όταν άνοιξε το σκορ κόντρα στη Γαλλία στο 20ο λεπτό. Ολόκληρη η χώρα πανηγύριζε, όμως εκείνος πάλευε μέσα του. «Ακριβώς ένα χρόνο πριν την έναρξη του μουντιάλ η μητέρα μου έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Όταν σκόραρα, το έκανα μόνο για εκείνη. Ήταν η μόνη στον κόσμο που αγαπούσα περισσότερο από το ποδόσφαιρο. Για μένα ήταν πολύ ξεχωριστό να μπορώ να πανηγυρίζω ένα τέτοιο γκολ για εκείνην. Μια πραγματικά, ανεκτίμητη στιγμή».
Το ποδόσφαιρο και ειδικότερα το μουντιάλ θα άλλαζε τη ζωή του. Στη χώρα του θα ήταν, πλέον, αναγνωρίσιμος και δεν θα μπορούσε καλά-καλά να περπατήσει στο δρόμο. «Από τότε που τελείωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο με σταματούν στο δρόμο και με χαιρετούν. Άνθρωποι όλων των φυλών και όλων των ηλικιών. Είναι εκπληκτικό. Και νιώθεις ταπεινότητα όταν έρχονται και σε συγχαίρουν ή φωνάζουν το όνομά σου στο δρόμο».
London streets!
Κάπως έτσι βρέθηκε από τους δρόμους του Γιοχάνεσμπουργκ στην… Oxford Street. Λίγο καιρό μετά το μουντιάλ, η Τότεναμ κέρδισε την πρώτη μάχη από τους Ρέιντζερς – που επίσης τον ήθελαν – και ο Μπονγκανί Κουμαλό δοκιμάστηκε στο White Hart Lane. O Χάρι Ρέντκναπ ικανοποιήθηκε από το τεστ και άναψε πράσινο φως για την απόκτησή του. Η μεταγραφή θα ολοκληρωνόταν στις 7 Ιανουαρίου του 2011, έξι μήνες μετά την… οντισιόν. Η αγγλική ομάδα πλήρωσε κάτι παραπάνω από 2 εκ. ευρώ για να αποκτήσει τον 24χρονο κεντρικό αμυντικό, που θα υπέγραφε τριετές συμβόλαιο.
«Πάντα ήθελα να παίξω στην Αγγλία και προφανώς στην Premier League. Είναι σαν όνειρο για μένα. Ανυπομονώ να μάθω όσα χρειάζεται για να μπορέσω να προσφέρω στη νέα μου ομάδα», θα έλεγε στις πρώτες του δηλώσεις και πριν κάνει το λάθος ο νέος του τεχνικός να του… φτιάξει μια όμορφη, πλην ανύπαρκτη ιστορία. «Δεν είναι ακριβή μεταγραφή. Τον δοκιμάσαμε και τον πήραμε. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για εκείνον. Είναι ένα εκπληκτικό παιδί. Προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια, έψαχνε απεγνωσμένα μια ευκαιρία και θα του τη δώσουμε».
Το παραμύθι δεν είχε λύκο και ο Κουμαλό αντέδρασε: «Θα ήταν λιγάκι άδικο να πω ότι είμαι φτωχός, ενώ μεγάλωσα σε μια οικογένεια μεσαίας τάξης. Είμαι μοναχοπαίδι. Ούτε έχω 14 αδέλφια, ούτε είμαι απελπισμένος. Ήρθα μόνος μου στο Λονδίνο και μένω μόνος μου. Οι γονείς μου ήταν ακαδημαϊκοί. Ο πατέρας μου ήταν λέκτορας και είχε δική του έδρα στο Πανεπιστήμιο της Νοτίου Αφρικής και η μητέρα μου δασκάλα. Τώρα έχουν πεθάνει και οι δύο. Κι εγώ έχω σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Λόγω του ποδοσφαίρου, έχω αφήσει το δίπλωμά μου στην άκρη, όμως κάποια στιγμή θα το πάρω».
Οι τραυματισμοί του, η αδυναμία του να προσαρμοστεί και οι διαρκείς δανεισμοί έφεραν συγκρίσεις με τον Λούκας Ραντέμπε, ο οποίος δυσκολεύτηκε αρκετά μέχρι να βρει το δρόμο του στη Λιντς.«Δουλεύω πολύ σκληρά. Προσπαθώ να γίνω πιο δυνατός και να παίρνω σωστές αποφάσεις. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά στην Αγγλία. Το ποδόσφαιρο παίζεται στα 100 μίλια την ώρα και πρέπει να έχεις γρήγορη και σωστή σκέψη», θα απολογηθεί για την αδυναμία του να τα καταφέρει στην Τότεναμ. Ακολούθως, πήγε δανεικός στην Πρέστον και την περυσινή σεζόν στη Ρέντινγκ, χωρίς πουθενά να κατορθώσει να πετύχει.
«Δεν πρόκειται να γυρίσω πίσω. Θέλω και θα καταφέρω να κάνω καριέρα στην Ευρώπη». Έχει μπροστά του μια τρίτη ευκαιρία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ